تکنیک های جنگ نرم

ماهواره ها (شبکه های ماهواره ای)

به دلیل نبود آمار دقیق و روشن، نمی توان حجم استفاده از شبکه های ماهواره ای را در ایران تعیین کرد ولیکن با عنایت به شواهد و قرائن موجود می توان حدس زد که میزان بهره برداری از این شبکه ها در سال های اخیر افزایش محسوسی داشته است.

به لحاظ فنی در 159 مدار تلویزیونی در کل جهان، 203 ماهواره تلویزیونی فعال است که از این تعداد در 80 مدار قالب دریافت در ایران، یکصد ماهواره تلویزیونی-یعنی نیمی از ماهواره های جهان-قرار دارد. این تعداد ماهواره ها، امکان تماشای حدود 18000 شبکه تلویزیونی را در ایران فراهم می آورد.

با رسیورها و دیش های معمولی می توان تا نزدیک 2000 کانال ماهواره ای را در ایران با کیفیت بالا دریافت کرد.  شبکه هایی که اکثر قریب به اتفاق  برنامه های آنها با سنت و فرهنگ ایرانی و اسلامی در تضادند و اثرات مخرب روحی و روانی بر مخاطبین ایرانی می گذارند و یکی از مهمترین تاکتیک های غرب در جنگ نرم علیه ارزش های اسلامی و ایرانی است.

در بین شبکه های ماهواره ای که به سهولت در ایران قابل دریافت است، بیش از 380 کانال خاص موسیقی وجود دارد که شبانه روز در حال پخش موسیقی، کلیپ، رقص، آهنگ های درخواستی و کنسرت هستند. عموم این برنامه ها آکنده از حرکات ضداخلاقی و اروتیکال است. در حالیکه بر این شبکه  های اختصاص موزیکال، حدود 1200 شبکه هم در خلال برنامه های خود کلیپ ها و شوهای موزیکال پخش می کنند.

در حوزه کودک و نوجوان بیش از 250 کانال ماهواره ای قابل دریافت در ایران است ضمن آنکه بخش مهمی از برنامه های کانال های عمومی نیز به بخش برنامه های کودک و نوجوان اختصاص دارد. این شبکه ها علاوه بر پخش کارتون هایی که عموماً در تضاد با مبانی اخلاقی ماست، به فرهنگ سازی ارزش های لیبرالی و امانیستی غرب در ذهنیت اطفال ایرانی  می کند و آنان را شیفته زندگی آمریکایی و غربی می نماید. در حوزه مصرف زدگی و فرهنگ سازی پوشش و مد، حدود 80 شبکه وجود دارد که اختصاص به نمایش مد ولباس دارد، لباس هایی که رسماً تبلیغ فرهنگ عریانی است.

این شبکه ها، حتی تحت عنوان «میس بیکینی» به تبلیغ لباس زیر مردانه و زنانه می پردازند. بایستی بدانیم که تبلیغ پوشش غربی صرفاً به این کانال ها منتهی نمی شود و سایر شبکه های ماهواره ای نیز در متن برنامه های خویش بدان اقدام می ورزند.

در کنار کانال های ماهواره ای فوق، حجم شبکه های اروتیک قابل توجه است. به روی ماهواره های قابل دریافت در ایران 235 کانال اروتیک و 81 کانال پورنو وجود دارد. ضمن اینکه برخی شبکه های عمومی نیز در ساعاتی از شب نیز تبدیل به کانال های پورنو گرافی می شوند.

مروری بر موارد فوق که به اجمال اشاره شد نشان می دهد که امپریالیسم رسانه ای دنبال هویت زدایی از کشورهای غیر غربی و به ویژه اسلامی و تبلیغ و ترویج فرهنگ منحط غربی است. حجم انبوه و روزافزون این شبکه ها باعث رویگردانی مخاطبین از فرهنگ خودی و دل بستن به آموزه های بیگانه می شود. جالب است بدانیم که رژیم صهیونیستی با دو ماهواره رسمی 2وAmos 1، 214 شبکه شبانه روزی راه اندازی کرده و بدیهی است مهمترین هدف آن مبارزه با جهان اسلام و ارزش های اسلامی است.

در حوزه مسایل سیاسی در کنار هزاران شبکه ماهواره ای، 32 شبکه فارسی زبان سیاسی، ضد فرهنگی، تجزیه طلب و برانداز، قوم گرا، ضد دینی، فیلم و موسیقی فعالیت می کنند که هدف مشترک همه اینها القاء ارزش های ضد اسلامی و ضد اسلامی به فرهنگ ایرانی و دستکاری در افکار عمومی ملت ایران است.

شبکه های فارسی زبان در راستای جذب مخاطب ضمن پخش برنامه های ناسیونالیستی افراطی به ایجاد شکاف های قومی، ملی و دینی می زنند تا اقتدار ملی کشور را تضعیف و آن را در شرایطی از التهاب و اضطرار نگه دارند.

در انتخابات اخیر ریاست جمهوری شبکه های ماهواره ای با استفاده از انواع تاکتیک های خبر رسانی سعی در تاثیرگذاری در تصمیم ملت ایران داشتند. در این میان نقش برخی  شبکه های از جمله B.B.C Persian ، VOA ، ‍CNN بارز تر بود. این شبکه ها که با CIA و MI6 ارتباط ارگانیک دارند با دستیازی به انواع تاکتیک های جنگ نرم در صدد القای وجود دروغ بزرگ تقلب در انتخابات و به تبع آن مشروعیت زدایی از نظام جمهوری اسلامی ایران بودند.

در کنار شبکه های فوق، کانالهای فارسی زبانی چون تلویزیون رنگارنگ، ملی، پارس، آپادانا، ایرانیان، کانال یک، آزادی، تپش، ایران، جام جم بین المللی،  امید ایران، IPN و... که اغلب به گروهگ ها ضد انقلابی سلطنت طلب، کمونیست ها و... منتسب هستند به شایعه پراکنی علیه نظام اسلامی می پردازند.

جالب توجه است بدانیم که طی چند ماه اخیر رابرت مرداک، غول رسانه ای غرب صهیونیست مقیم استرالیا که مجموعه رسانه ای نیوز کورپوریشن  News Corporation را در اختیار دارد که بیش از 60 شبکه تلویزیونی به 130 زبان دنیا، دهها نشریه و خبرگزاری را تحت پوشش دارد شبکه فارسی زبان FARSI1 (فارسی وان) را با همکاری یک گروه افغانی بنام موبی(خانواده محسنی) راه اندازی کرده است. این شبکه که در قالب پخش سریال ها و فیلم های سینمایی با دوبله فارسی فعالیت می کند، دنبال تحقق اهداف صهیونیستی و ضد اسلامی و ایرانی بنیانگذارانش است.

قابل ذکر است که مرداک با درآمد سالانه 28 میلیارد دلار از فعالیت های رسانه ای به «سلطان شیطان رسانه ها» معروف شده است.

بازی های ریانه ای

در اوایل دهه 60 میلادی رایانه وسیله ای «خاص» بود که در اختیار همگان نبود. «راسل» از دانشجویان دانشگاه MIT نخستین بازی رایانه ای را به نام «اسپیس واد» که همان داستان «جنگ سفینه ها» بود که بازیگر بایستی طرف مقابل را نابود می کرد. بعد از آن شرکت «آتاری» در سال 1973 بازی «پونگ» را ساخت که یک بازی ساده متشکل از تعدادی مستطیل سیاه و سفید بود که چندان خلاقیتی در آن وجود نداشت. بدین ترتیب بازی های رایانه ای قدم به قدم توسعه یافت تا جایی که در سال 2005 فروش بازی های رایانه ای همردیف فروش فیلم های هالیوودی شد و این روند البته سیر صعودی دارد. آمارها نشان می دهد که روند تولید بازی های رایانه ای به 4-3 هزار نسخه در سال می رسد و با شتاب زیاد در جامعه جهانی در حال گسترش است و دهها میلیون نفر در سراسر جهان، بخشی از اوقات فراغت خود را با بازی های رایانه ای پر می کنند.

از اواخر دهه شصت بازی های رایانه ای در انواع و اقسام آن وارد کشور ما شد و در حال حاضر یکی از سرگرمی های مهم جامعه جوان، نوجوان (و حتی کودکان) کشور ما را تشکیل می دهد و درکنار «کافی نت» ها، «گیم نت» ها نیز شروع به فعالیت نمودند.

در بازی های رایانه ای که ذهن بازیگر «عریان» شده و شرایط برای تحقق «شرطی سازی» مهیا گشته. فضا برای ذهنیت سازی بازیگر ذیل دوگانه عشق-نفرت ایجاد می شود. بدین ترتیب که بازیگر در محیطی مجازی دنبال پیروزی است و این پیروزی بایستی با عبور از مراحلی و اغلب با کشتن و شکست دشمن فرضی بدست آید. بنابراین اگر این مواضع و یا دشمن فرضی آمیخته به ارزش ها و هنجارهای اجتماعی آن جامعه باشد، بازیگر در اثر تداوم و استمرار بازی، نسبت به آن گزاره ها، به صورتی تدریجی حالتی «ضد» می گیرد و یا «بی تفاوت» شده و به تعبیری «قدسی زدایی» صورت پذیرفته و گزاره های مورد نظر طراح بازی را به جای گزاره های هنجاری خویش می پذیرد.

به عنوان مثال در بازی«یا مهدی» بازیگر که خود را در یک اسکله مستقر در خلیج فارس می یابد با کسانی مواجه  می شود که پرچم های حاوی شعارهای اسلامی بر دوش دارند و شعارهای «الله اکبر» و «یامهدی» سر می دهند و بازیگر با اسلحه ای که آدم های غربی بر روی آن منقوش است، اینها را از بین می برد. این گیم که قطعاً ساخته کمپانی های صهیونیستی است به دنبال «قدسی زدایی» از مفاهیم شعارهای اسلامی و انقلابی است و در ذهن بازیگر مسلمان در اثر تداوم بازی، حرمت شکنی و قبح اهانت به شعارهای اسلامی کمرنگ شده و حالت بی تفاوتی پیدا می کند.

مثالی دیگر از این بازی های رایانه ای، بازی «سام ماجرا در پرسپولیس» است. پرسپولیس نماد شهر ایرانی است. بازیگر نقش سام استون -برگرفته از عموسام نماد آمریکا- با اهریمنانی مبارزه می کند که این ها در مساجد پناه گرفته اند و به عملیات های کامیکازه -عملیات های اسشهادی- دست می زنند. سام با این ها مبارزه کرده و بعد از کشتن آنها و خراب کردن مساجد به مرحله آخر رسیده که «صلح» و «آرامش» است و در این مرحله وارد «کلیسا» می شود.

طراح این بازی در صدد است که در ذهن بازیگر القاء کند که ایران(پرسپولیس) مرکز هدایت عملیات های استشهادی علیه غرب است و آنها (آمریکا) در نبردی سخت ایران و اسلام را شکست داده و همگان را وارد دنیای صلح و آرامش کلیسایی (نماد غرب) می کنند.

این دو نمونه مشتی از خروار از بازی های رایانه ای است که دنیای غرب جهت استحاله ارزش های اسلامی (ایرانی) تولید کرده و متاسفانه در بی غفلتی توجیه ناپذیر نهادهای فرهنگی کشور در حال نبرد نرم با آموزه های دینی ماست و به ابزاری مهم در جنگ نرم در دست دشمنان ما تبدیل شده است.

شبکه های اجتماعی

شبکه های اجتماعی بخشی از رسانه‎‎های اجتماعی است. شبکه‎‎های اجتماعی، وبلاگ‎‎ها، ویکی‎‎ها، پادکست‎‎ها، فروم‎‎ها، کامیونیتی‎‎های (اجتماعات) محتوایی و میکروبلاگ‎‎ها، هفت نوع رسانه اجتماعی محسوب می‎شوند. علاوه بر این‎‎ها، برخی سایت‎‎های دنیای مجازی از قبیل سکند‎لایف (Second Life) را هم، گونه دیگری از این نوع رسانه‎‎ها می‎دانند که در سال‎‎های آینده گسترش بیشتری خواهند داشت.

شبکه‎‎های اجتماعی (Social Networks) به اعضایشان اجازه ساخت صفحات شخصی و برقراری ارتباط و شبکه‎سازی با دوستان آنلاین را می‎دهند. وبلاگ‎‎ها  که شناخته‎شده‎ترین نوع رسانه‎‎های اجتماعی محسوب می‎شوند، ژورنال‎‎های آنلاینی هستند که با محتوا‎های جدید کاربران به‎روز می‎شوند. ویکی‎‎ها (Wikis) سایت‎‎هایی هستند که به کاربران اجازه اضافه کردن و ویرایش محتوا را می‎دهند و محتوای تولید شده‎شان حاصل مشارکت اعضاست. پادکست‎‎ها (Podcasts) فایل‎‎های صوتی و تصویری هستند که با قابلیت مشترک شدن، در اینترنت قرار داده شد‎ه‎اند. فروم‎‎ها (Forums) که از دوران پیش از تولد مفهوم رسانه‎‎های اجتماعی فعالیت می‎کردند، فضایی برای طرح بحث در موضوعات مختلف محسوب می‎شوند.

کامیونیتی‎‎های محتوایی (Content Communities) امکان مدیریت و به اشتراک‎گذاری نوع خاصی از محتوا از قبیل عکس، فایل‎‎های ویدیویی، متن یا لینک را فراهم می‎کنند. میکروبلاگ‎‎ها که تلفیقی از شبکه‎‎های اجتماعی و وبلاگ‎‎های کوچک هستند، با محتوا‎های کوتاه کاربران به‎روز می‎شوند.

منظور از شبکه اجتماعی، محدوده وسیعی از سرویس‎‎ها و شیوه‎‎های انتشار سریع اطلاعات است. سرویس‎‎های این شبکه‎‎ها معمولا در فضا‎های اجتماعی مبتنی بر اینترنت و موبایل مطرح هستند که به منظور تسهیل ارتباطات، همکاری‎‎ها و اشتراک اطلاعات به‎کار می‎روند.

این سرویس‎‎ها به کاربرانشان امکاناتی از قبیل مدیریت، ایجاد و نمایش روابط اجتماعی مجازی را می‎دهند. سرویس‎‎هایی که اغلب و نه همیشه، موارد شخصی و خصوصی افراد را شامل می‎شوند. این سرویس‎‎ها همچنین ممکن است محتوی وقایع روز، وقایع شرکت‎‎ها و رویداد‎های سیاسی باشند. آن‎ها به شما اجازه می‎دهند تا دوستانتان را نیز به این شبکه وارد کنید و با آن‎ها در ارتباط باشید.

سرویس‎‎های شبکه اجتماعی از در معرض عموم گذاشتن مجموعه اطلاعات و ارتباطات پشتیبانی می‎کنند؛ هر چند ممکن است این سرویس‎‎ها محدودیت‎‎های خاص امنیتی اعمال کنند یا این‎که مقابل ارتباطات بسیار گسترده محدودیت ایجاد کنند. امکانات «اجازه دسترسی» یکی از خصوصیات اصلی بسیاری از آن‎هاست. این سرویس‎‎ها به اعضا اجازه می‎دهد تا تعیین کنند چه کسانی می‎توانند به پروفایل، اطلاعات، ارتباطات و فضا‎هایشان دسترسی داشته باشند. فیس‎بوک، ‎تویتر، لینکدین و مای‎اسپیس از معروف‎ترین و پرکاربرترین‎‎ها محسوب می‎شوند. این کار با تعیین درجه دسترسی افراد مختلف صورت می‎گیرد.

عمر زیادی از شبکه‎‎های اجتماعی نمی‎گذرد. ابتدا سایتی به نام «ارکات» به‎وجود آمد و این موضوع جا افتاد که می‎شود یک پروفایل برای خود درست و سپس دوستان را به فهرست اضافه کرد. طبیعتا مثل هر پدیده و سایت جدید دیگری، هرکس به نوعی از آن استفاده می‎کرد که اکثریت صرفا به‎خاطر ارضای حس کنجکاوی، وقت تلف کردن، دیدن عکس‎‎های خصوصی دیگران که توسط خود صاحبانش منتشر شده بود و گذاشتن پیغام، در آن گردش می‎کردند.

فیس‎بوک

جنگ بین شبکه‎‎های اجتماعی با ورود فیس‎بوک (Facebook) سمت و سویی دیگر گرفت. فیس‎بوک، سایتی اجتماعی است که توسط سازنده جوان خود، مارک زاکربرگ، در چهارم فوریه 2004 راه‎اندازی شد. زاکربرگ متولد 1984 در نیویورک آمریکاست. شعبه مرکزی فیس‎بوک در کالیفرنیا قرار دارد و از قوانین دولت پیروی می‎کند. این سایت اکنون از نظر تعداد عضو و از نظر کارشناسان، در زمینه سایت‎‎های اجتماعی، برتر از مای اسپیس و امثال آن است و در زمینه کاری خود، سایت شماره یک جهان محسوب می‎شود. بخشی از موفقیت فیس‎بوک به‎خاطر امکانی است که در اختیار کاربران قرار داده و آن‎ها می‎توانند در استفاده و توسعه اپلیکیشن‎‎ها مشارکت داشته باشند.

مای ‎اسپیس

مای اسپیس، غول شبکه‎‎های اجتماعی آمریکایی با دادن سرویس‎‎ها و خدمات بیشتر مانند ترغیب به استفاده از موزیک، رادیو اینترنتی، پادکست، آپلود عکس و... باعث شد شمار بیشتری به‎سمت شبکه‎‎های اجتماعی بیایند. در واقع، یک کانال ارتباطی قوی با دیگران ایجاد کنند. در این بین، سایت‎‎های دیگری پیدا شدند که سعی کردند روی یک بازار یا مخاطب خاص تمرکز کنند و سرویس‎‎های مورد نیاز آن‎ها را فراهم بیاورند؛ مهمترین آن‎ها سایت linkedin است که یک شبکه برای ایجاد پروفایل تخصصی زندگی شغلی است.

عضویت در مای اسپیس (MySpace) امکانات گسترد‎ه‎ای را در اختیار کاربران قرار می‎دهد. به‎عنوان نمونه، سرویس موسیقی مای ‎اسپیس از بخش‎‎های پرطرفدار آن محسوب می‎شود که تعداد زیادی موسیقی‎دان و گروه موسیقی در آن عضو هستند و کاربران از آن استفاده می‎کنند. کاربران مای ‎اسپیس جوان هستند و تعداد کمتری کاربر در این سایت نسبت به گذشته فعالیت می‎کند. کاربرانی که هنوز در این شبکه‎ فعالیت می‎کنند، گفته‎اند استفاده آن‎ها نسبت به شش ماه گذشته، کاهش داشته است.

کاربران این سایت بیشتر به سرگرمی اشتیاق نشان می‎دهند. سرگرم ساختن دوستان، شوخی، کمدی و بازی‎‎های ویدیویی از علاقه‎مندی‎‎های اصلی آن‎هاست. میانگین درآمد مای ‎اسپیسی‎‎ها کمترین مقدار میان سایت‎‎های مشابه و 44 هزار دلار است. کاربران مای ‎اسپیس سیاه‎پوست (۹ درصد)، دارای ریشه اسپانیولی (هفت درصد)، مجرد (شصت درصد) و دانش‎آموز (بیست‎وسه درصد) هستند و در این زمینه‎‎ها، آمار بیشتری از سایرین دارند.

لینکدین

لینکدین (LinkedIn) به کاربرانش در مدیریت و برقراری ارتباطات آنلاین حرفه‎ای و تجاری کمک می‎کند. عجیب نیست که لینکدین شبکه کاربران تجاری است و بیشترین میانگین درآمد اعضا را دارد. میانگین درآمد لینکدینی‎‎ها ۸۹ هزار دلار است. همان‎طور که اهداف این شبکه مشخص کرده، اعضا بیشتر برای تجارت و اهداف کاری به این سایت می‎پیوندند. آن‎ها برای حفظ تماس با شبکه‎‎های تجاری، جست‎وجوی شغل، استخدام و توسعه تجاری، عضو می‎شوند. آن‎ها به اخبار، اطلاعات مشاغل، ورزش و سیاست، علاقه‎مندی بیشتری نشان می‎دهند.

کاربران لینکدین بیشتر از سایر شبکه‎‎ها، صاحبان ابزار‎های الکترونیکی هستند. آن‎ها به‎طور خاص به دوربین‎‎های دیجیتالی، دی.وی.آر‎‎ها و تلویزیون‎‎های اچ.دی علاقه‎ بیشتری دارند. علاقه به قمار و سریال‎‎های آبکی از دیگر علاقه‎مندی‎‎های کاربران لینکدین محسوب می‎شود

تویتر

جک دورسی (Jack Dorsey)، اسحاق استون (Isaac Stone) و اوان ویلیامز (Evan Williams)، در سال 2006 میلادی اقدام به راه‎اندازی تویتر کردند. این ابزار به شما امکان می‎دهد متنی را (حداکثر صدوچهل کارکتر) به‎صورت هم زمان برای هزاران نفر ارسال کنید. استفاده از تویتر آسان و مانند بسیاری دیگر از شبکه‎‎های اجتماعی در اینترنت است. بعد از این‎که در آن عضو شدید، می‎توانید فعالیت‎‎های دیگر اعضا را پیگیری کنید و آن‎ها هم شما را دنبال خواهند کرد و مطالبتان را خواهند خواند. این روند بسیار ساده است.

به نوشتن و ارسال مطلب، «تویت» کردن گفته می‎شود. پس از تویت کردن، به‎راحتی به‎وسیله تویتر مطلبتان را در اختیار دیگران قرار می‎دهید. حضور شما در تویتر لزوما به این معنی نیست که تویت‎‎های شما در اختیار همگان قرار خواهد گرفت. تویتر سال 2008 میلادی به‎عنوان یک بخش مهم از تبلیغات انتخاباتی اوباما در کنار سی‎ان‎ان و فیس‎بوک قرار گرفت و نقش اساسی در استفاده از رأی خاموش در به قدرت رساندن او داشت.

تویتری‎‎ها در بین کاربران سایت‎‎ها با شانزده درصد، بیشترین تعداد شاغلان پاره‎وقت را به خود اختصاص داد‎ه‎اند و میانگین درآمد آن‎ها ۵۸ هزار دلار است. کاربران تویتر به‎طور خاص به اخبار، رستوران‎‎ها، ورزش، سیاست، امور مالی شخصی و مذهب علاقه‎مند هستند. آن‎ها به فرهنگ مردم‎پسند و محصولات آن از جمله موسیقی و تلویزیون علاقه نشان می‎دهند و بیشتر از کاربران سایر سایت‎‎ها اهل خواندن به‎حساب می‎آیند.

به‎طور میانگین، پیام‎‎های هر کاربر تویتر را بیست‎وهشت نفر دنبال می‎کنند و هر تویتری پیام‎‎های سی‎ودو نفر را دنبال می‎کند. البته کاربران تویتر چندان به این شبکه اجتماعی وفادار نیستند و چهل‎وسه درصدشان گفته‎اند می‎توانند بدون تویتر زندگی کنند.

ببو (Bebo) هم از دیگر شبکه‎‎های اجتماعی محبوب فضای مجازی است که در بین نوجوانان طرفداران بیشتری دارد و بیشتر محبوب دانش‎آموزان و دانشجویان است.

اشتراک‎‎ها و تفاوت‎‎ها

ویژگی‎‎های و علاقه‎مندی‎‎های متفاوتی در کاربران شبکه‎‎های اجتماعی دیده می‎شود که نشان‎دهنده شکل‎گیری اجتماعات آنلاین متفاوت است. تفاوت‎‎هایی که شبکه اجتماعی در اهداف اولیه‎شان تعریف کرد‎ه‎اند و امکانات متفاوتی که در اختیار کاربران قرار می‎دهند، باعث شده افرادی با ویژگی‎‎های متفاوت به عضویت آن‎ها درآیند. البته بین استفاده از این سایت‎‎ها، هم‎پوشانی هم دیده می‎شود و اغلب کاربران، عضو بیشتر از یکی هستند.بیشترین اشتراک بین کاربران تویتر و فیس‎بوک وجود دارد. نودویک درصد کاربران مورد پرسش، عضو هر دو هستند. پس از آن، کاربران مشترک لینکدین و فیس‎بوک در رده دوم قرار می‎گیرند. کمترین مقدار اشتراک را هم کاربران مای‎اسپیس و لینکدین دارند که تنها شش درصد پاسخ‎گویان همزمان عضو هر دو بود‎ه‎اند. با وجود این اشتراک‎‎ها، تفاوت‎‎های استفاده از این شبکه‎‎های اجتماعی بیشتر جالب توجه است. مثلا لینکدین که شبکه اجتماعی با محوریت مسایل تجاری و کاری تعریف شده، در بین کاربرانش هم، چنین علایق و گرایش‎‎هایی دیده می‎شود.

وضعیت سایت مای ‎اسپیس هم بدین‎گونه است. همان‎طور که امکانات سرگرم‎کننده بیشتری ارایه می‎کند و تلاش زیادی برای جذب کاربران جوان و نوجوان انجام داده، توانسته در این زمینه موفق شود و گرایش کاربران آن نیز حول موضوعات سرگرم‎کننده است. فیس‎بوک هم که مدتی است گوی سبقت را از رقبا ربوده و پرجمیعت‎ترین شبکه‎ اجتماعی دنیا شده، مطابق تعریفش حالتی عمومی پیدا کرده و همه نوع کاربر در آن دیده می‎شود. به همین سبب است که فیس‎بوک بیشترین تعداد اشتراک را با کاربران سایر شبکه‎‎های اجتماعی دارد.

شبکه اجتماعی در ایران

شبکه‎‎های اجتماعی در میان بخشی از کاربران ایرانی اینترنت هوادار دارند. این موضوع در چند سال و به‎خصوص در ماه گذشته به اوج خود رسید. انتخابات ریاست‎جمهوری دهم باعث شد شبکه‎‎های اجتماعی محل مناسبی برای بحث در این‎باره باشند؛ ‎بحث‎‎هایی که البته خیلی از آن‎ها با ناآرامی‎‎ها و اغتشاشات در ارتباط مستقیم بود. در این میان، فیس‎بوک بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفت. طبق آمار غیر رسمی ارایه شده، حدود 150 هزار نفر در ایران عضو فیس‎بوک هستند. استفاده از فن‎آوری‎‎های مدرن به این دلیل است که آن‎ها این ظرفیت را دارند که پیام‎‎ها را به اشکال مختلف از طریق بلوتوث، ایمیل و پیام‎‎های متنی تکثیر کنند و از این طریق هواداران بیشتری به فیس‎بوک دعوت شوند.

فناوری بلوتوث به شکل گسترد‎ه‎ای برای ارسال فیلم‎‎های سخنرانی و اسلاید‎های عکس استفاده می‎شود. هواداران یکی از نامزد‎ها حدود بیست صفحه در فیس‎بوک باز کرده‎ بودند که نزدیک به 10 هزار نفر در آن عضو بودند. یکی از صفحاتی که در فیس‎بوک باز شده با عنوان «شرط می‎بندم که می‎توانم یک میلیون نفر مخالف... را پیدا کنم»، بیش از 60 هزار عضو جذب کرده بود. فیس‎بوک در روز انتخابات در صفحه اصلی، یک نظرسنجی قرار داد با این مضمون که آیا رأی دادید و با کلیک کردن روی گزینه مورد نظر، یک عدد به کانتر اضافه می‎شد، چیزی در حدود ۱۵ هزار نفر در این نظرسنجی شرکت کرده بودند.

یکی از ابزار‎های اطلاع‎رسانی به‎خصوص در روز‎های آشوب، گروه‎‎ها و صفحه‎‎هایی بود که تحت نام فعالان سیاسی درست شده بود. چنین گروه‎‎هایی نقش مهمی در ایجاد شایعات داشتند و انجام تجمعات بدون مجوز نیز در آن‎ها به‎طور مرتب اطلاع‎رسانی می‎شد. حتی در برخی کانال‎‎های ماهواره‎ای، به اخبار منتشر شده در صفحه یکی از نامزد‎ها در فیس‎بوک استناد می‎شد.

عملکرد تویتر به‎صورت یک وبلاگ خلاصه و شبیه به پیامک‎‎های اس‎ام‎اس بود و در انتخابات به‎صورت جدی به تشویق مردم برای حضور در تجمعات مبادرت می‎کرد. بدین ترتیب، تویتر نقش بی‎سیم و شبکه ارتباطی نیرو‎های اپوزیسیون را بازی می‎کرد؛ به‎طوری که کنار حرکت‎ این سایت‎‎ها، شاهد فشار دولت آمریکا بر این شبکه بودیم که حتی تعمیرات خود را انجام ندهد تا این‎که ارتباطش با مخاطبان و مخالفان قطع نشود. این علمیات با همکاری و سرمایه‎گذاری کشور‎های غربی همراه بود. آن‎ها با ایجاد و ارسال نرم‎افزار‎های فیلترشکن مانند Psiphon که محصول دانشگاه تورنتو کاناداست، دیش‎‎های ارسال و دریافت ماهوار‎ه‎ای، دوربین‎‎های قلمی و مواردی دیگر دست به حمایت زدند.

دیگر سایت‎‎های مربوط به شبکه اجتماعی نیز کم و بیش همین رویکرد را داشتند؛ حتی برخی شعار‎هایی که پس از انتخابات در کیوسک‎‎های تلفن و دیوار‎های شهر دیده می‎شود، در این سایت‎‎ها نوشته شده بود

 منبع:http://www.m-ghorbani.blogfa.com/post-93.aspx